Onlangs hebben we de nieuwe α7R II van Sony aangekondigd, een schitterende camera die zonder twijfel het meest krachtige geschut in ons α-arsenaal is. Maar in plaats van een enorme stunt op te zetten om het te vieren, hebben we het tegenovergestelde gedaan en zijn we geëindigd in een fotostudio vol insecten.
Een van de vele kenmerkende functies van de α7R II is namelijk de full-frame sensor met 42,4 megapixels, waardoor de camera perfect is voor het vastleggen van uitzonderlijke details. Met dit in gedachten hebben we fotograaf Mikael Buck gevraagd om de camera te testen, en hij besloot dit te doen door nader kennis te maken met een aantal doodgewone insecten die we overal om ons heen tegenkomen.
"Dit waren allemaal insecten die je thuis kunt vinden", vertelde Mikael ons. "We hadden een pissebed, een huisspin, een oorwurm, een lieveheersbeestje en een gaasvlieg. De insecten zien er zo gewoontjes uit, maar we wilden mensen laten zien hoe ongelooflijk ze zijn als je ze van heel dichtbij ziet. Er is een totaal andere wereld op een compleet andere schaal waarvan je je niet bewust bent."
Voor deze fotosessie heeft Mikael de α7R II uitgerust met een SEL90M28G-macrolens van Sony, een paar tussenringen en een macrofilter dat voor de lens werd geplaatst, zodat hij nog dichter bij elk insect kon komen.
Mikael legde zijn aanpak uit: "Het gaat verder dan normale macrofotografie, maar het ligt niet helemaal binnen de grenzen van microfotografie. Het ligt ergens tussen die twee. Ik wilde niet te ver gaan door heel veel apparatuur te gebruiken, want ik denk dat het leuker is om het bij apparatuur te houden die de meeste mensen eenvoudig kunnen krijgen."
Om zulke kleine onderwerpen te fotograferen, moeten er meestal concessies worden gedaan op het gebied van scherptediepte, maar Mikael heeft dit voorkomen door gebruik te maken van een postproductieproces genaamd 'stacking'. "Hierbij is er een micro-positioneerplaatje dat op het statief gaat. Op deze manier wordt de scherpstelling met veel meer precisie en in veel kleinere stapjes aangepast dan wanneer de scherpstelring op de cameralens zou worden gebruikt. Vervolgens verplaats je de camera simpelweg een heel klein beetje en neem je een heleboel foto's — sommige mensen nemen er honderden, maar ik nam er hier gemiddeld ongeveer 30. Je beweegt de camera iedere keer een klein beetje dichter naar het insect toe. Na afloop gebruik je software op een computer om alle foto's aan elkaar te plakken, zodat je meer van het insect kunt zien dan normaal gesproken het geval zou zijn."
De voordelen van stacking zijn meteen duidelijk. Iedere foto is van boven tot onder perfect helder en scherp, en van zo dichtbij lijken de insecten net buitenaards.
De α7R II was cruciaal voor het handhaven van het kwaliteitsniveau en de details die Mikael wilde bereiken. "Als je gebruikmaakt van stacking, kun je niet het hele frame gebruiken, dus moet je veel bijsnijden om het goed te krijgen. Het mooie [aan de α7R II] is dat je heel veel kunt bijsnijden en toch een mooi groot bestand kunt overhouden dat je goed kunt afdrukken en laten zien. Bij een camera met een kleinere sensor maak je je na veel bijsnijden echter altijd zorgen of het uiteindelijke bestand wel groot genoeg zal zijn.
"Een ander handig voordeel van de α7R II is het verstelbare scherm aan de achterkant, waardoor je leven een stuk eenvoudiger wordt. Je kunt op het scherm zien of je scherpgesteld hebt, zonder je rug te hoeven breken of al bukkend te proberen om door de zoeker te kijken terwijl je de camera in een vreemde positie hebt."
Je hoeft geen professionele fotograaf of miljonair te zijn om net zulke verbluffende macrofoto's te maken van soortgelijke insecten. Je hebt alleen een fatsoenlijke camera, een macrolens en de juiste belichting nodig. Maar voordat je jouw statief opzet en in de woonkamer op jacht gaat naar verdwaalde lieveheersbeestjes, is het zinvol om rekening te houden met Mikaels laatste woorden van wijsheid.
"Terwijl je aan het werk bent, is het heel erg belangrijk dat je een werkplek hebt waar je alles consistent kunt houden en waar je genoeg ruimte hebt. Dit soort foto's maken kan nogal lastig zijn, en het is vaak het moeilijkst om gewoon het insect in je frame te vinden als je de foto neemt, omdat die beesten zo klein zijn. Je hebt een statief nodig met idealiter een draaikop (hierdoor worden alle kleine aanpassingen zoveel eenvoudiger). Je hebt ook een hele zware, stabiele tafel nodig, en je wilt dat alles wat je gebruikt zo min mogelijk kan bewegen. Als je namelijk iets omstoot op tafel of als je het statief heel lichtjes aanstoot, kunnen je foto's naderhand niet meer samenkomen."
Tot slot vertelt Mikael ons dat het belangrijk is om de flitser te gebruiken voor consistente belichting, maar dat deze wel verzacht moet worden voor het beste effect. Mikael gebruikte zwart en wit karton om het flitslicht door de kamer te verstrooien en weerkaatsen, en gekleurde gels voor de achtergrond of over de lens om een uitbarsting van kleur te krijgen. "Insecten hebben vaak veel verschillende texturen, en als je hard licht gebruikt, kan het naderhand heel moeilijk zijn om al die verschillende delen te zien."
Bekijk de rest van Mikaels werk op Twitter™ (@mikaelbuck) en Instagram (@mikael_buck).
